Βραχύς Χαλινός

Ο χαλινός του πέους ("πετσάκι" του πέους) είναι μια μικρή δερματική πτυχή μέσω της οποίας συνδέεται η βάλανος με την ακροποσθία. Πρόκειται δηλαδή για έναν επιμήκη σύνδεσμο που ενώνει το κεφαλάκι του πέους με το δέρμα που το καλύπτει.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες το "πετσάκι" παρουσιάζει αρκετή ελαστικότητα και ικανοποιητικό μέγεθος, ώστε να επιτρέπει την ομαλή και πλήρη επιμήκυνση και διόγκωση του πέους κατά την στύση. Κατά την φάση χαλάρωσης του οργάνου πάλι, έλκει την ακροποσθία προς κάλυψη της βαλάνου. Όταν ωστόσο, δεν έχει την απαιτούμενη ελαστικότητα και διατασιμότητα, ή όταν είναι βραχύτερο από το φυσιολογικό, δημιουργείται κατά την στύση ενόχληση, ευαισθησία ή πόνος και συχνά έλξη της βαλάνου προς τα κάτω. Η πάθηση αυτή καλείται βραχύς χαλινός και σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες αφορά στο 5-7% περίπου των ανδρών.

Συμπτώματα βραχύ χαλινού

Όταν υπάρχει πρόβλημα βραχύ χαλινού στην περιοχή δημιουργούνται συνήθως μικρορρήξεις και εκδορές από τραυματισμούς κατά την σεξουαλική επαφή, οι οποίες οδηγούν σε περαιτέρω ανάπτυξη ουλώδους ιστού στην περιοχή και με τον τρόπο αυτό σε μεγαλύτερη μείωση της ελαστικότητας και σε βαθμιαία επιδείνωση της κατάστασης. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί κατά την συνουσία σημαντική ρήξη του χαλινού και αιμορραγία, η οποία απαιτεί εφαρμογή τοπικής πίεσης με μια πετσέτα για να ελεγχθεί προσωρινά η απώλεια αίματος και άμεση αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.

Αν και η παθολογική αυτή κατάσταση του πέους μπορεί ορισμένες φορές να συνυπάρχει με φίμωση, οι δύο νόσοι δεν πρέπει να συγχέονται.

Κατά το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα επιστημονικά δεδομένα που συνδέουν αιτιολογικά την ύπαρξη βραχύ χαλινού με την πρόωρη εκσπερμάτιση. Αν και οι υποκείμενοι μηχανισμοί δεν είναι κατανοητοί, προτείνεται από αρκετούς ερευνητές, ως θεραπεία πρώτης γραμμής, η διατομή σε περιπτώσεις συνύπαρξης βραχύ χαλινού με πρόωρη εκσπερμάτιση.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι στην περιοχή του χαλινού αναπτύσσονται αρκετά συχνά κονδυλώματα, καθώς φαίνεται πως μικροτραυματισμοί του σημείου διευκολύνουν τον εκλεκτικό ενοφθαλμισμό του ιού HPV στο πάσχον δέρμα. Η κατάσταση αυτή απαιτεί συνήθως καυτηριασμό της πάσχουσας περιοχής, όπως περιγράφεται στην σχετική παράγραφο περί θεραπείας.

Σε σπανιες περιπτώσεις ο βραχύς χαλινός μπορεί να σχετίζεται με υπερευαισθησία αυτής της περιοχής του πέους, η οποία καθιστά δυσάρεστη ή κάποτε και επώδυνη την σεξουαλική επαφή αλλά και το απλό άγγιγμα του οργάνου. Η επέμβαση σε συνδυασμό με τοπική αγωγή μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να βελτιώσει σημαντικά το πρόβλημα, αποκαθιστώντας μια φυσιολογκή αισθητικότητα.

Θεραπεία βραχύ χαλινού

Η θεραπεία της παθολογικής αυτής κατάστασης είναι πάντα χειρουργική και μπορεί να γίνει σε γενικές γραμμές με δύο τεχνικές, ανάλογα με τις ανατομικές ιδιαιτερότητες του ασθενούς, τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα και την προτίμηση και εμπειρία του Ουρολόγου. Έτσι, μπορεί να εφαρμοστεί καυτηριασμός του χαλινού με διαθερμία ή laser ("pull and burn method") χωρίς να χρησιμοποιηθούν ράμματα. Εναλλακτικώς, είναι δυνατό να εκτελεστεί κλασική εγκάρσια διατομή της περιοχής και στην συνέχεια επιμήκης συρραφή της τραυματικής επιφανείας που προκύπτει με λεπτά απορροφήσιμα ράμματα (πλαστική χαλινού, frenuloplasty). Συχνά ωστόσο, είναι προτιμότερο να εφαρμοστεί ένας συνδυασμός των δύο αυτών μεθόδων, έτσι ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως τεχνικής η επέμβαση γίνεται υπό τοπική αναισθησία διαρκεί λίγα λεπτά και δεν προκαλεί παρά ελάχιστη μόνο ή και καθόλου ενόχληση στον ασθενή.

Υπάρχουν κίνδυνοι;

Όπως και σε κάθε επεμβατική θεραπεία έτσι και εδώ υπάρχουν κάποιες πιθανές, αλλά σπάνιες επιπλοκές της επέμβασης. Τέτοιες είναι η μετεγχειρητική αιμορραγία, η δημιουργία αιματώματος, η διαπύηση της τραυματικής επιφάνειας και ιδίως η ανάπτυξη στενώματος στο έξω στόμιο της ουρήθρας λόγω διεγχειρητικής βλάβης ενός μικρού αγγείου που αιματώνει την περιοχή του στομίου της ουρήθρας. Για την αντιμετώπιση της τελευταίας αυτής επιπλοκής και την αποκατάσταση του στομίου απαιτείται συνήθως η διενέργεια μιας μικροεπέμβασης, η οποία λέγεται μεατοτομία. Για την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας επιπλοκών και για την επίτευξη καλού αισθητικού αποτελέσματος είναι εμφανές ότι η επέμβαση πρέπει να διενεργείται από έμπειρο Ουρολόγο.